Het zal geen geheim zijn dat de gemeentelijke molen niet
bekend staat om de snelheid waarmee zij draait. Mogelijk heeft dat u wel eens
verbaasd of gefrustreerd achtergelaten. De positieve kant daarvan is echter dat
er tijd is om een weloverwogen, doordachte beslissing te nemen die recht doet
aan alle belanghebbenden. Álle belanghebbenden en dat is niet alleen de
profijtgroep of de politieke elite.
Zeker bij besluiten van grote impact wordt steeds vaker
gepredikt dat er dialoog plaats moet vinden tussen partijen. Gesprekken tussen
voorstanders, tegenstanders en neutrale nieuwsgierige partijen die nog een
standpunt in moeten nemen. Werken aan draagvlak tijdens een proces is immers
net zo belangrijk als de inhoudelijke uitkomst die op een moment gekozen wordt.
Helaas blijkt bij de aanpak vluchtelingenopvang eens te meer
dat wanneer het écht complex wordt - en de dialoog het hardste nodig zou moeten
zijn – alle mooie voornemens tot (beleids)participatie met voeten getreden
worden.
Juist over een onderwerp waar iedereen op straat een mening
over heeft, wordt ergens achter de schermen in stilte de oplossing bepaalt.
Daar waar het gaat over verplaatsing van de Albert Heijn of de nieuwbouw van
een Megastal, worden al maanden vergaderingen aaneen geregen. En dat is ook
noodzakelijk om tot een afgewogen besluit te komen. Als het om vluchtelingen
gaat, komen er vreemde krachten los, en wordt ineens voor ons allen bepaald bij
welke mensen ze in de achtertuin komen wonen.
Een scherp politiek dialoog mag ineens niet gevoerd worden,
want “het onderwerp is al zo precair”. En “we willen toch geen Heessche
toestanden?” Nee natuurlijk willen we die niet, maar voorkom je die toestanden
juist niet door in dialoog het gesprek aan te gaan zonder dat je de uitkomst al
bepaald hebt?
Het presidium wordt in vertrouwen bijeen geroepen, twee
dagen voor het plan van aanpak aan de Commissaris van de Koning wordt
gepresenteerd. Ruimte om er iets van te vinden door de lokale gemeenteraad, die
is er niet. Immers moeten alle burgemeester wel uniformiteit uitstralen om
samen een witvoetje te kunnen halen bij de Brabantse Rijksheer. De Rijksheer, die
overigens de enige in het land is die gemeenten voor de schijn(!)verplichting
stelt om vluchtelingen op te vangen. Iets
om over na te denken: zou die slaafse houding door de burgemeesters ook zijn
aangenomen als de Commissaris van de Koning juist opgedragen had om het
omgekeerde te doen?
En dat frustreert onze fractie in het proces. Er wordt
gehandeld met de veronderstelling dat er maar één uitkomst mogelijk is. Als het
COA zegt dat het minimale aantal vluchtelingen op één locatie 300 is, dan
moeten het er 300 zijn. Hoezo een voorstel wat rekening houdt met
‘eigenschaligheid’? En beweren dat er een zorgvuldige dialoog met de omgeving zal
plaatsvinden als de locaties concreet in beeld zijn, is niet meer dan een vorm
van schijnparticipatie. Immers ligt de locatie dan vast. Welke dialoog moet er
dan nog gevoerd worden?
Kortom veel frustraties over het proces en dan hebben we het
nog niet over de inhoud gehad. Wat dat betreft kunt u er van de VVD op aan dat
wij blijven bij de boodschap die we al vaker met u hebben gedeeld. In
tegenstelling tot andere fractie kijken we nuchter naar de problematiek. We
voeren op basis van argumenten en niet op basis van emotie de dialoog om tot de
best passende oplossing te komen.
Voor vragen neemt u gerust contact op met de fractie VVD Sint-Oedenrode